Opowieść – o czym? – o życiu i śmierci – kogo? – Zuzanny Poliny Gincburg czy Zuzanny Ginczanki? – opowieść o miłości czy o wojnie? – o życiu czy umieraniu?
Nasz projekt w Teatrze Żydowskim jest pomyślany jako realizacja w warunkach scenicznych spotkania, do którego nie dochodzi w przestrzeni publicznej: polscy Żydzi i kibice Legii Warszawa.
„George & Ira Gershwin" w reż. Jana Szurmieja to nie tylko muzyczna monografia złożona z utworów znakomitego duetu, w którym młodszy z braci był genialnym kompozytorem, a starszy wybitnym autorem tekstów.
Sztuka „Miasteczko” jest opisem Kasrylewki. Jeśli ktoś chciałby jednak szukać Kasrylewki na mapie, nie znajdzie jej. Została bowiem wymyślona przez Szolema Alejchema. Większość jej mieszkańców stanowią biedacy. Są to jednak biedacy, którzy nie stracili radości życia.
W Polsce w 1939 roku mieszkało około 35 milionów współobywateli polskich: 31 milionów Polaków oraz około 3,5 miliona Żydów. Okupacja niemiecka rozbiła Polskę na dwie grupy przedzielone przepaścią, polskich Żydów i Polaków − chrześcijan, którzy egzystowali koło siebie przez stulecia.
Uwspółcześniona klasyka żydowska, najważniejszego autora piszącego w języku jidysz, to komedia opowiadająca o losach biednego krawca, który wygrywa wielkie pieniądze na loterii, obfitująca w liczne metafory i barwną narrację.
Zakochany mężczyzna boi się ponownego związku. Zakochana w nim dziewczyna pragnie go, ale jest katoliczką, a on jest Żydem. Dramat? Nie. Raczej urocza, zabawna komedia romantyczna.
Aron Greidinger błąka się po ulicach Warszawy szukając literackiego natchnienia i odwiedzając swoje liczne kochanki. Jednak nie potrafi zapomnieć o Szoszy. Kim jest Szosza? Ucieleśnieniem niewinności czy gąbka, która wchłania wszelki brud i perwersję świata?
Czym jest ten moment tuż przed decyzją? Przed tą, by zacząć uczyć dziecko, jak zapomnieć jej i swoje własne imię. I chwilę potem, gdy ich imiona są już tylko słowami zapisanymi na małej karteczce schowanej pod ziemią wraz z innymi imionami-karteczkami. I przed tą drugą decyzją drugiej mamy, by uczynić „obce” dziecko swoim.
To nie jest przedstawienie historyczne, czy dokumentalne. To jest przedstawienie o łatwości z jaką ludzie podporządkowują sobie wydarzenia, tak, żeby pasowały do ich poglądów. Trudno o wyciąganie tzw. lekcji z historii, kiedy historię traktuje się jak młotek na politycznych przeciwników.
